[PCSA] Komentarz: „Tyrani Czarnej Afryki” w Historia Do Rzeczy

08 Marzec 2014

Komentarz:„Tyrani Czarnej Afryki” w Historia Do Rzeczy

„Dekolonizacja. Klęska Czarnego Człowieka” – wyrokuje nagłówek „Historii Do Rzeczy” na tle krzykliwej grafiki obrazującej postać afrykańskiego dyktatora. Tyran zasiada na stosie ludzkich czaszek, w jednej ręce trzyma broń, w drugiej kość z kawałkiem mięsa ociekającego krwią. Kontrowersyjny chwyt reklamowy? A może zachęta do czytania i dyskusji? Nie wiem, otwieram więc „Do Rzeczy” i zaczynam zagłębiać się w pierwszy artykuł o Tyranach Czarnej Afryki, autorstwa Piotra Zychowicza.

Czytam we wstępie, że „dekolonizacja była fatalnym błędem” ponieważ „Europejczycy pozostawili ludność Afryki na pastwę straszliwych dyktatorów”. Mimowolnie przypominają mi się słowa Wladimira Putina, który twierdził, że „rozpad ZSRR był największą katastrofą geopolityczną XX wieku”. Potem następuje opis masakry w Bangui w RŚA w 1979 r. dokonanej przez przywódcę kraju, którym był Jean-Bédel Bokassa. To wszystko prawda. Tylko dlaczego zdaniem autora, masakra w Bangui stanowi dowód na upadek całego kontynentu po dekolonizacji? Albo dowód na to, że cała Afryka znalazła się pod panowaniem dyktatorów? Używanie opisu masakry w szkole jako wytrychu do poparcia tezy o skutkach dekolonizacji to nie tylko zabieg retoryczny, ale także rażące przekłamanie. Zastanawia mnie też jakie wiarygodne źródła upoważniają Autora do twierdzenia, że „umieszczanie ciał ofiar w pałacowych zamrażarkach i przyrządzanie z nich wystawnych kolacji” było w „Afryce doby dekolonizacji na porządku dziennym”?

Tekst pełen jest sprzeczności, niespójności, wniosków sformułowanych jakby „do połowy”, popartych wyrwanymi z kontekstu przykładami, które można skutecznie podważać, mnożąc przykłady odwrotne. Tylko w jakim celu? Analiza skomplikowanego i długotrwałego procesu dekolonizacji całej Afryki nie daje się zamknąć na kilku stronach tekstu. Autor stawia tezę, że dekolonizacja była błędem, ponieważ wyrządziła krzywdę Afrykańczykom, a dosłownie dlatego, że „Murzyni zostali pozostawieni na pastwę losu”. Zdaniem autora więc, kolonizatorzy w ogóle nie powinni byli opuszczać kontynentu, a słuszności powyższego twierdzenia stara się dowieść, ukazując biografię kilku afrykańskich dyktatorów.


Czytaj więcej na PCSA